အောင်မြတ်သာနှင့်ပဲခင်းစောင့်သရဲ +++++++++++++++++++++++++ အောင်မြတ်သာတို့လည်း ဘကျော်အိမ်မှာတည်းဖို့ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြတယ်။ ညဘက်ရောက်တော့ အောင်မြတ်သာက ဘုရားစင်အရှေ့မှာ ထိုင်ပြီး မိမိလုပ်စရာရှိတဲ့အမှုတွေကိုလုပ်နေတဲ့အချိန် သက်ခိုင်ကတော့ အိမ်ရှေ့ကွပ်ပြစ်မှာ ဘကျော်နဲ့ ထိုင်စကားပြောနေခဲ့တယ်။ ” ဘကျော် မင်းကြုံခဲ့ရတာတွေ ပြောပြမယ်ဆို” ” အော် ဟုတ်သားပဲ ကျုပ်ကမေ့နေတာ ကျုပ်ဆိုအဲဒီအချိန်သေပီထင်နေတာ ” ” ဘယ်လိုစဖြစ်တာလဲ” ” အဲဒီနေ့ကလပြည့်ညကြီး ကျုပ်တို့ကလည်း မီးကင်းစောင့်ရင်းကာလသားတွေစုပြီး ရွာထဲမှာ
အရီးမယ်ခ (စ/ဆုံး) ရေးသားသူ…တာတေ တာတေရေးခဲ့တဲ့ ‘စုန်းမ’ဝတ္ထုထဲမှာ အရီးမယ်ခ အကြောင်းကို ဖတ်ဖူးခဲ့ကြမှာပါ။ ကျုပ်တို့ ထ နောင်းကုန်းက ပညာသည်ကြီးပေါ့ဗျာ။ ဟိုတုန်း က စုန်းဆိုတာ သေချာသွားရင် ရွာပြင်ထုတ်ကြ တယ်လို့ ကျုပ်ကြားဖူးတယ်။အရီးမယ်ခကတော့ အလိုက်သိတဲ့အနေနဲ့ မြောက်ပိုင်းက အစွန်ဆုံး ဝိုင်းမှာ တစ်ယောက်တည်းသွားနေတာဗျ။ အရီးက ရွာထဲကို အသွားအလာလည်း မလုပ် ဘူးဗျ။ ရွာထဲကလူတွေကလည်း
အောင်မြတ်သာနှင့်သွေးမျက်ရည် ++++++++++++++++++ အောင်မြတ်သာတို့ ဆရာတော်မိန့်တော်မူတဲ့ လက်ပံတောရွာကိုရောက်တော့ ညနေစောင်းနေပီ။ ညနေလယ်သိမ်းယာသိမ်းချိန်ဆိုတော့ လယ်ထဲယာထဲကပြန်လာတဲ့သူတွေနဲ့ လက်ပံတောရွာအဝင်လေးက လူစည်ကားနေခဲ့တယ်။ အောင်မြတ်သာတို့လဲ ရွာထဲကို ဝင်လာရင်း ဘေးဘီဝဲယာကို လှမ်းအကဲခတ်လိုက်တယ်။ ဆရာတော်ပြောတဲ့ သွေးမျက်ရည်ကျတဲ့ အိမ်ကိုသိဖို့ထက် ဒီရွာမှာပညာသည်ရှိမရှိ အရင်သိအောင်လုပ်ဖို့ လိုအပ်တယ်မဟုတ်လား။ ဘေးဘီကိုကြည့်ရင်း တစ်ဖြေးဖြေးလျောက်လာတာ ရွာထဲကိုအတော်အသင့်ရောက်လာခဲ့တယ်။ ရွာခံတွေကတော့ ယောဂီဝတ်စုံနဲ့ဝင်လာတဲ့ ဧည့်သည်တွေကို တစ်စေ့တစ်စောင်းအကဲခတ်နေကြတယ်။ အောင်မြတ်သာလဲ ဖြေးဖြေးချင်းလျောက်လာရင်း
ပျော်တတ်တဲ့ ဝိညာဉ် { စ / ဆုံး } မူရင်းရေးသားသူ_ဆရာတာတေ လူတွေမှာ လူရယ်လို့ဖြစ်ကတည်းက ဗီဇသတ္တိတစ်ခု တော့ ပါလာစမြဲပဲဗျ။တာတေ ဆယ်နှစ်သားလောက်က ရွာမှာသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရှိတယ်။သူ့နာမည်က အောင်စိန်တဲ့။ဒါပေမဲ့ ဒီကောင် ပိန်ပိန်သေးသေးမို့ သူငယ်ချင်းတွေက သူ့ကိုအောင်ပိန်လို့ပဲ ခေါ်ကြတာ။ အောင်ပိန့်အဘိုးက မန္တလေးက ပန်းပုဆရာကြီးဗျ။ အခုတော့ မရှိတော့ပါဘူး။သူ့အဘိုးရဲ့ဗီဇလိုပဲ ပြော ရမလားပဲဗျ။အောင်ပိန်ခုနှစ်နှစ် ရှစ်နှစ်ကတည်းက ရွှံ့ရုပ်ကလေးတွေလုပ်တာ
တစ္ဆေတစ်ကောင်ရဲ့ ဘဝကောက်ကြောင်း စ၊ ဆုံး (ဖြစ်ရပ်မှန်စာမူ) ******* ကျုပ်က တစ္ဆေတစ်ကောင်သာဆိုရင် ခင်ဗျားတို့ ထိတ်လန့်နေကြမှာလား…။ ဒါမှ မဟုတ် သနားကြမှာလား…။ ဒေါသထွက်ကြမှာလား…။ တိုက်ခိုက် မောင်းထုတ်ဖို့ ကြိုးစားကြမှာလား…။ ဒါမှမဟုတ်သေးရင် အခြားအခြားသော နည်းလမ်း၊ ခံစားချက်တွေနဲ့များ…။ ဇာတ်လမ်းက မစရသေး၊ မေးခွန်းတွေ စီနေတယ်ဆိုပြီး ကျုပ်ကိုတော့ စိတ်မဆိုးစေချင်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီမေးခွန်းတွေက တကယ့်ကို
“ကွင်းပိုင် သဘက်ကြီး”(စ-ဆုံး) ————————————- တစ်ခေတ်တစ်ခါတုန်းက အောက်မြန်မာပြည်ဘက် အရပ်ဒေသ ကျေးလက်တောရွာတစ်ရွာတွင် လယ်ပိုင်ယာပိုင် သူဋ္ဌေးကြီး ဦးဘောဂဆိုသည့်လူ ရှိခဲ့ဖူး၏။ ၎င်းဦးဘောဂမှာ သူပိုင်ဆိုင်ရာ လယ်ယာဧက အတော်များများအား ပြန်လည်အငှားချလေ့ရှိပြီး ဘိုးစဉ်ဘောင်ဆက် လုပ်ကိုင်လာခဲ့သော အဆိုပါလယ်ရှင်ယာရှင် လုပ်ငန်းကိုသာ ဆက်လက်ထိန်းသိမ်း လုပ်ကိုင်လာခဲ့သူတစ်ဦးလည်း ဖြစ်သည်။ လယ်ယာဧကများစွာ ပိုင်ဆိုင်သော ဦးဘောဂ၏ လယ်ကွင်းလယ်ကွက်များမှာ ပြန်အငှားလုပ်သူများ၏ ကောက်ပဲသီးနှံ စားပင်သောက်ပင်
မဖဲဝါရဲ့ အိမ် (စ/ဆုံး) မူရင်း ~ ဆရာတာတေ တာတေတို့ ကြုံလိုက်ရင် အထူးအဆန်းတွေချည်းပဲဗျို့၊ဘဝခြားသွားတဲ့ ကျုပ်ရည်းစား လှယဉ်ကို အောက်လမ်းဆရာတစ်ယောက်က မွေးပြီး ခိုင်းစားမလို့ လုပ်တာကို ကျုပ်မှာ အသည်းအသန်ကို ကယ်ခဲ့ရတာဗျို့။ ဒါပေမဲ့ဗျာ မဖဲဝါကြီး ရိုက်ချလိုက်လို့ ဒူးကြီးထောက်ပြီး သွေးပွက်ပွက် အန်နေတဲ့ တာနောဆိုတဲ့ အောက်လမ်းဆရာကို ကျုပ် မျက်စိထဲ စွဲနေလို့ဗျာ။ မနည်းကို
ကျတ်ရွာ (ဖြစ်ရပ်မှန်) မူရင်းရေးသားသူ- ထက်မြက် ( တောင်ငူ) လူလောက ဒီကမ္ဘာမြေကြီးပေါ်တွင် ထူးဆန်းသော အကြောင်းအရာများစွာ ရှိလေသည်။ သိပ္ပံပညာရပ်ဖြင့် မရှင်းပြနိင်သော အရာများလည်းရှိပေသည်။ မယုံကြည်နိင်စရာ အကြောင်းအရာများစွာလည်း ရှိပေသည်။ ယခုကြှနျုပျတငျပွမညျ အကြောင်းအရာက သေလွန်သူများ မကျွတ်မလွတ်ပဲ စုဝေးနေထိုင်ရာ အရပ် ကျတ်ရွာ အကြောင်းပင် ဖြစ်သည်။ ဖြစ်ရပ်မှန် အကြောင်းအရာ ဖြစ်သည့်အလျောက် နာမည်လွဲ
အောင်မြတ်သာနှင့်လောင်မီးကျိန်စာ ++++++++++++++++++++++++++ အောင်မြတ်သာလည်း အဖွားစိမ်းတို့ရွာကနေ ညဘက်သန်းခေါင်အချိန်ထွက်လာခဲ့ပြီး ခရီးဆက်ခဲ့တယ်။ ခရီးဆက်လာရင်း အချိန်အတန်ကြာတော့ မလှမ်းမကမ်းမှာ မီးရောင်ပြပြလေးတစ်ခုကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ ထိုမီးရောင်လာတဲ့နေရာကိုဆက်လျောက်သွားလိုက်တော့ ယာတဲလေးဘေးမှာ မီးလှုံနေတဲ့ အသက်ခြောက်အရွယ်အဖိုးအဖွားလင်မယားကိုမြင်လိုက်ရတယ်။ အောင်မြတ်သာလည်း ယာတဲလေးဘေးမှာ ခဏဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့အချိန် အဖိုးအိုက “လူလေး ညဘက်သန်းခေါင် ဘယ်သွားမလို့လဲ” “အရှေ့ဘက်ကရွာသွားမလို့ပါအဘ မီးရောင်လေးတွေ့တာနဲ့ ခဏဝင်လာတာပါ” “အေး အေး ညဘက်ကအေးတော့ ရေနွေးလေးသောက်လိုက်ဦး ပြီးမှ ခရီးဆက်ပေါ့
*ဖရဲသီးအပင်း* ************** တရကြမ်းတိုက်ခတ်သောလေနှင့်အတူ မိုးစက်မိုးပေါက်များလည်းပါလာသည်။ သည်အတိုင်းဆို မနက်မကူးဘဲ ယောကျာ်းဖြစ်သူအသက်ပါသွားလိမ့်မည်။ ဘာမှမသိသေးသော သားငယ်မှာ နှစ်ခြိုက်စွာအိပ်မောကျနေသည်။ ” မိန်းမရယ်…မခံနိူင်တော့ဘူးကွာ….အား..သေပါပြီကွာ….အမေရေကယ်ပါဦး…” ” ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲယောကျာ်းရယ်…မိုးသည်းလေသည်းထဲ ညအချိန်မတော်ကြီး အိမ်နီးနားချင်းလည်းအိပ်ကုန်ပြီ….နေဦးကျွန်မ မဟာဖြေဆေးဝယ်ထားတာရှိသေးတယ်…” ဇနီးဖြစ်သူက အိပ်ယာမှထလိုက်ရင်း ဆေးဝါးသိမ်းထားသည့်နေရာသို့ သွား၏။ ” အား…..နာလိုက်တာကွာ…ငါ့အူတွေပြတ်ထွက်တော့မဲ့အတိုင်းဘဲ….” ခဏ၌ ဇနီးဖြစ်သူက ဆေးတစ်ခွက်ယူလာပြီး သူ့ကိုဆွဲထူကာ တိုက်ထားလိုက်သည်။ ” ညနေကမှအကောင်းကြီးပါယောကျာ်းရယ်….ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲတော်….”